Gazel
Selâmet köşesin tutsam bu bir şaşkın gedâ dirler
Kemâl-i rütbe kesb itsem ‘aceb tarz-ı edâ dirler
‘Alâyıkdan berî ‘uzlet makâmın ihtiyâr itsem
Bakın hizmet kaçağına ana değnek revâ dirler
Otursam ‘ârifâne söylesem mîr-i kelâm olsam
Kamu halkı usandırdı yalancı dâ’imâ dirler
Eğer sâkit olup bir kimseye sohbet dimez isem
Tekebbür kendini almış derûnu pür-riyâ dirler
Sim ü zer cem‘ine düşsem diyeler ehl-i dünyâdır
Bu derviş olmamış hâlâ işi bâd-ı hevâ dirler
Fakîr-i bî-tüvanlıkda geçirsem ‘ömrümü dâ’im
Hayırsız başına imdâd yok lâyık sezâ dirler
Yakında olmasa hizmet çıkıp terk-i diyâr itsem
Kamu halkı dolandırdı kaçan deynek revâ dirler
Türâbî kendini halka beğendirmek ne mümkündür
Hacâletden berî ol sen buna âlem fenâ dirler (Divan 1294: 27; Bakı 1942: 84; Yazıcıoğlu 1969: 85; Gönçer 1991: 166)
Bu Şiir Aşık TÜRÂBÎ, İbrahim(d.1202 /1785 -ö.1292/1875)’e aittir. YRD. DOÇ. DR. MEHMET SARI, https://www.turkedebiyatiisimlersozlugu.com/index.php?sayfa=detay&detay=6846