Şem Oldum

 

 

 

Istırabım dertlerden değil esir etmeyen aşkın yokluğundandır

Canımı mest etmeyen aşkın hüsn ’nün canımı sarmamasındandır

 

Meylim aşkın hüsn ’nüne olsa da dünya nefsim cefa sanmaktadır

Yandım nefsin dünyanın cefasından yetiş ey hüsn ’ünle aşk can yanmaktadır

 

Şem oldum erdim bittim yokluğundan canım devana ulaşmamaktadır

Olmuşum bimar bu halim feryadımla ıstırabımla ulaşmaz mı sana ömür kısadır

 

Çıkar tenden sensizliği al beni yaralar Peykan çıkar elinle senin peyka’nın devadır

Senin harınla yansın bu gönül varsın hakka can devayı hakkın huzurunda bulsun yoksa uzak kalmaktadır

Mehmet Aluç

 

Hüsn: Güzel, iyi, güzellik, iyilik. Güzellik, görgü, ahlak…

Şem: Mum

Bimar: Hasta

PEYKÂN. Okun ucundaki sivri demir