Sen Yokken
12.01.2013
SEN
YOKKEN
Yollar; Yaşlanır…
Kaldırımlara vuran gölgelerin
sessizliğinde,
Doğup büyüdüğün şehir;
Bakmaz eskisi gibi yüzüne,
Her ayak basıp gidişinde,
Sanki depremler olur,
Ne var ne yoksa yıkılır gelir
üstüne.
Soğuk rüzgârlar sarılır boynuna,
Bulut toplar gibi göz pınarların,
Her ne yere dokunsan!
Kırılacak gibi çok değerli
hatıraların.
Yarıda kalmışlığın hesabımıydı?
Şehir dargınlıkları “ Biliyorum”,
Çok mu erken terk ettim? Sen
istedin diye… !
Çok mu küçüktüm? Aklım mı ermedi!
Sen; Çok büyüktün de ben görmedim
mi?
Belki, vicdan sorguları ağır
geldi.
Kaçmadım !“Bana göre değil”
Ne bu şehirden ne bu senden!
Hala gidip gelirim… Her gün,
inmedim!
Gözlerindeki o muazzam trenden.
Bir günlerde değil!
Her günlerde öldüğümü anlamadın!
Belki anladın, belki anlamaz gibi
yaptın!
Sonra bir şehir küstü! Bir sen!
Ve ben… Sonraları bükük!
Ellerim ceplerimde dolaştım
sokaklarında,
O soğuk! Hiç bırakmadı peşimi,
Senden sonra.
Kaç bin parçamı toplarsan
birleşirim!
Bir kere söyle.
Değilim artık yekpare!
Her bir parçam dağılmış…
Yaşadığın bu şehrin eteklerine!
Mevsim geçişleri gibi gelip
gitmelerim senden,
Söyle var mı başka? Dört dediğin
mevsimden,
Ama bilir misin? Bu soğuklar
başka sevgilim…
Çok üşüyorum sen yokken.
İ.Yıldırım
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın
Musa Serin
8 years ago
Sevim Kınalı
6 years ago
Musa Serin
6 years ago