SENİ GÖRDÜM BENDEN ÖNCE

              -Doğduğum günden beri “ben” içimde kayıbım,

               Bu yüzden tarifsizdir bin suratlı ayıbım...-

      

 Yüreğimin bu dağında seni gördüm benden önce.

Aklın kırık budağında seni gördüm benden önce.

 

                                             Bu olmalı gerçek gâye,

                                             Gerisi, boş bir hikâye...

 

Yol yorgunu bulutlarda, evrendeki buutlarda,

Her gün doğan umutlarda seni gördüm benden önce.

 

                                              Düşünürse insan eğer,

                                              Düşünmeden boyun eğer.

 

Kâh  yetimin gözlerinde, kâh  öksüzün sözlerinde,

Kâh zamanın közlerinde seni gördüm benden önce.

 

                                              Yaşadıkça satır satır,

                                              Kulu yalnız “aşk” susatır...

 

Kanat çırpan dalgalarda, göğe çarpan dalgalarda,

Taşı  kırpan dalgalarda seni gördüm benden önce.

 

                                               Bazen taze bazen bayat,

                                               Bir yel gibi geçer hayat.

 

 

İnsan niçin kör inatta? Bir “gölgedir” kâinatta...

Her ilimde her sanatta seni gördüm benden önce,

 

                                               Hücrede ki tek bir gende,

                                               Yüzen nice gezegende...

 

 

Hem karada hem de akta, başı eğik ak toprakta,

Yere düşen her yaprakta seni gördüm benden önce.

 

                                               Hakikatı çok geç gördüm,

                                               Demek önce bakar kördüm.

 

Bir çiçeğin kokusunda, örümceğin dokusunda,

Doğanın kış uykusunda seni gördüm benden önce,

 

                                                Canlı  cansız sevişirken,

                                                Mevsimler renk değişirken.

 

Sevdanın aşk okulunda, kâh pulunda kâh çulunda...

Garip gezen her kulunda seni gördüm benden önce.

 

                                                 Benden önce “ben” kim idim?

                                                 Bildim!.. Yokta ki “im” idim...

 

 

                     

                   -Kıyametin perdesi çekilse de usuna,

                    Yüreğin yelken açsın “hiçlik” okyanusuna...-