SENİNLE YA DA SENSİZ LAVİNİA

İklimler ser yüreğime ve manidar bir şiir kondur peşi sıra…

 

 

 

 

Ah, Lavinia: düş perimsin sen ve ilhamım

Dokuduğum şiirden kilimler

Hani, hani, ayaklarının altına serdiğim

Verdiğim serlerim ve sırlarım

Beni benden eden illa ki sensin.

 

Kuş tüyüdür vicdanım

Kuş gibi seven yanık yüreğim, bitimsiz kelamım

Israrla yâd ettiğim mazi

Meali aşk ve özlem kokan bir ruh hali.

 

Yüreğe pelesenk sözcükler

Sözcükler nakkaşı sevginin

Aşk ve özlemse nesri mabedimin

Matemimle kurulduğum başköşe

Baş göz edemediğim hüznün seyri

 

Ne dünüm ne yarın:

Ne sıradan bir gülüm ne yangın

Ne neşri hüznün ne de yok yere üzüldüğüm

Bak sen gözlerime

Bakamadığın kadar da erir içim, Lavinia.

 

Menzildeyim seni sefil kadın

Meramım saklı Allah katında

Yoksunluğum ne ki saklandığım peçenin ardında

Varlığıma d/okun

Hiçliğime söylen

Arzı endam eden yeni gün ve hayallerim

Umudun kitabını yazdım

Varsın olsun ön sözü hüzün

 

Hazanın sarı yolcusu, Lavinia

Manevi dünyamın müdavimi aşk

Elham ve Nas

Doyamadığım okumaya

Her sure ve yürekte varsın olsun yas

Beni bilen biri var madem başucumda

 

Kıyama durduğum her an

Bir şiir değil bu sıradan

Ben de sıra dışı olduğum kadar yüreğimin kovuğunda saklı

Yalnızlığın na’şı

Hazanım aşikâr.

Serildiğim rahle şükürler olsun ki bana yeter

Muadilim binlerce hece ne ki ne?

Yanımda olmadıktan sonra aşkın varlığı

Sen ve evren ve kuytularım

Kayda değer bir sevgidir bu yüreğin aralıksız burguları

 

Müzmin sefil

Müdavimi olduğum hazan denen mevsimin

Menzilinde saklı dualarım

Siperimde saklı anılarım

Sevdiğim kadar bahtiyar

Tek taptığımdır Mevla’m

Ve işte baş koyduğum bu seferi yol

Ve işte aş bildiğim dört kol dönendiğim

Hoşluğun izidir sürdüğüm

Boşlukları bir bir doldurduğum

Yüreğin künyesi

Aşkın dönencesi

Yalnızlığın varsın olsun bağlansın basireti

 

O sızı ki derinde

O sezi ki Rabbin nezdinde

O şüheda mazim

Hınca hınç dolu yüreğim

Kaza eseri sevdim sonunda kendimi

Ezkaza haşmeti sonsuzluğun

Derinlere rücu eden bazen nutkumun tutulduğu

Ve işte Allah nidaları ile arşınladığım güzergâh

 

Kükreyen göğe kondum bu gece

Tutuşan koru kovdum durduk yere

Kös kös de sevmedim

Kulum ve kulluğumun şanındandır acizliğim

 

Girift acılarım ve mevsim

Günyüzü görmekse yarına Allah kerim

Gecelerim dahi aydınlanır nuruyla sevginin

İkbali yaşamın

İman gücümde saklı umudum

İdrak ettiğimden öte aralıksız tutulduğum

Bu aşk ki dönencesi evrenin

Soyuttan somuta geçiştir ezelim

Elbet yaşadığım kadar nice vurgun yiyeceğim

Seninle ya da sensiz

Sevgidir taşkın mizacım ve mealim