Sensiz Geçen Günlerim

Kaybolmuş duygularım bir çocuk misali
Ararım; yitik düşmüş evlat gibi hali

Sevginin korlarında dağlandı yüreğim
Soğuk gecelerde sensin benim döşeğim.

Sensiz günlerim nasıl; anlatayım sana
Belki birgün dinler; geri dönersin bana

Dinlerim sırdaş gibi gecenin sesini
Sanki sert rüzgarlar kaşıyor ensesini

Düşünürüm yine ayışığı altında
Tekbirim yükselir Melekler'in safında

Kapatmayın bulutlar; örtmeyin o Nur'u
Uzatın ey geceler! En büyük huzuru

Beklerim sabahı işte; doğuyor Güneş
Kuşlar zikir çekiyor; yarasalar serkeş

Seher tadı başka, haram oluyor uykum
Bu değerli zamanı kacirmaktir korkum

Gündüzler vefasız; herkes kendı işinde
Insanlar darboğaz geçiminin peşinde

Dünden bir farkı yoksa;gün olmuştur ziyan
Cahillik mi övünç? Marifet mi hezeyan?

Güneş batıyor; kızıllıklar da göründü
Kimisine; ilk kimisine; son gündü

Gök çarşafını giydi ne büyük bir haya
Yıldızlar imrenmiş; bakıyor Dolunay'a

Yine kalemim, yine ben ve yine gece
Seni hatırlatır her kelime her hece

Aklıma geldikçe; hayallere dalarım
Gözyaşları içinde; ağlarım, ağlarım

Derim ki: Ey Fâni! Ancak Rabbinden işte
Bâki olan O'dur; kavuştursun Firdevs'te

Hafız Diyaeddin (Fâni)