Yaşıyorum gurbette ey gönlüm yanacağın kadar sen yan
Bırak aksın gönlüm bu hasret yarasında ki simsiyah kan
Sensiz Yaşamaz Bu Can
Çare olur aşk çaresiz kalmış dillere
Gurbette rüzgârla gelir kokun elvan elvan
Atma sevdiğim beni senden uzak illere
Böyle gurbette sensiz yaşamaz bu can
Akan gözyaşlarımda akar elemim
Halim Rahmandan başka yok görenim
Rahman çaredir bilirim hasret benimdir
Böyle gurbette sensiz yaşamaz bu can
Bilirim imtihanımdır sabırla beklerim
Ama sende bendeki hasreti bil isterim
Başım alıp hangi viran illere gideyim
Böyle gurbette sensiz yaşamaz bu can
Yel vurdukça hasret atar beni dağlara
Yazık değil mi bir gülüşü esirgedin bu canlara
Nasıl uğrayayım bir daha gönüldeki bağlara
Böyle gurbette sensiz yaşamaz bu can
Nehirler gönül gibidir birbirine akar
Sevenler sevdiklerine candan sever bakar
Sevmeye niyeti olmayan sen gibi yakar
Böyle gurbette sensiz yaşamaz bu can
Bahar geldi gezemedim gönül yaylanda
Bu kader hasretle söyle yaşar mı bu canda
Ne olurdu dönüp baksaydın bir defa bana da
Böyle gurbette sensiz yaşamaz bu can
Kul Mehmet’im göremedim ben senle önümüzü
Yapamadım senle şen bir kır düğünümüzü
Koklayamadım sinendeki aşk gülümüzü
Böyle gurbette sensiz yaşamaz bu can
Yaşıyorum gurbette ey gönlüm yanacağın kadar sen yan
Bırak aksın gönlüm bu hasret yarasında ki simsiyah kan
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-