SENSİZLİK ZİNDANI

SENSİZLİK ZİNDANI

 

Ayrıldı kalp ikiye ayrıldı gözlerimiz

Ayrıldı hep el ele gezen gölgelerimiz

 

Hükümlüdür ışığım o tatlı gözlerinde

Hayalin tek umuttur yazgının mahzeninde 

 

Dört mevsim arasında ışıksız ve nefessiz

Hep solmuş hayallerim varlığımdan habersiz

 

Karanlıklar beynimde bir ileri bir geri 

Uyku, huzur ne mümkün… onlar çoktan firari

 

Ne zaman rüyalarda yaklaşsa kavuşmalar 

Yetişir gardiyanlar örülür parmaklıklar

 

Umut kaç vakte kadar yaşar ki böyle küskün

Kavuşma Kaf Dağı’nda yaşarken acı sürgün 

 

Kasvet de bastırınca geceleri büsbütün 

Aylar dönüşür yıla saatler koca bir gün 

 

Özlem hırçın dalgadır içimde voltalarda

Hasretin kol gezdiği sensizlik zindanında