Avare söylenen her deli sözde
Aklına sormayan dil beni bilir.
Hakikat ehlinde gönülde gözde
Hoyrat başta esen yel beni bilir.

 

Tartıya çıkınca yanlışla doğru
Gerçeklere çıkan yol beni bilir.
Her işin sonunda görünür eğri
Doğruya çekilmiş tel beni bilir.

 

Hazan mevsimidir ayaza çeken
Yaprakları döken dal beni bilir.
Sevgisiz gönülde pasları söken
Seven yüreklerde hal beni bilir.

 

Deniz ummanında rotasız yüzen
Yönünü kaybetmiş sal beni bilir.
Mecnunlar misali çöllerde gezen
Kor ateşe düşmüş kul beni bilir.

 

Uzak diyarlarda sessiz ağlayan
Gözyaşına dönen sel beni bilir.
Sılaya hasrettir kollar bağlayan
Düşsem de yabana el beni bilir.

 

Kirlenmiş ruh ihlas ile yıkanır
Üstüne örtülmüş tül beni bilir.
Zamana yenilen ömür tükenir
Sönmüş ateşteki kül beni bilir.

 

A.Kadir YALDIZKAYA