Yenilgisini taşıyorum ömrün, payidar kılınası nice parçam b/ölünen hücrelerim, bağlanmış basireti mutluluğun ve mutlak bir karartı aşkın hengâmesi içerlediğim yalnızlığın kıblesinde saklı duyarsızlığı insanların…

 

 

Muhtırası mı günün?

Göğe çelme takan bir huzme

Kıpraşan her imge

Sağaltımı acıların

Acıkmadığım kadar susuz kaldığım bilumum hece

Derli toplu bir ölü olmaktır tek maruzatım.

 

İklimin seferberliği mi?

Hangi yalın gök kuşağına teslim olmalı?

Bir renkse kıyama durduğum

Bir ırksa acıların kıydığı bir bir

Tesellisi anda saklı bir mucize

Ötelenen varlığımla sakit olsa keşke

İçimden firar etmekse

Haiz olduğum tek özne.

 

Muğlaktır kaygılarım

Şahsına münhasır bir gözyaşı

Askıda ekmek içerlediğim hiçliğim

Tek kırıntısı dahi yeter şükre vesile.

 

Ördüğün hangi düştü, sevgili…

Yenik düşülesi o cehalet

Yoksunluktu belki de ödenecek kefaret

Düş yakasından geliyorum şehrin

Vedaları sonlanmayan martıların

Ayak sesi irkildiğim

Üzünç yüklü sesi belki de kibirli mevsimin

Nefsimi çoktan gömdüm çukura

Çukura kaçan gözlerimde

Kıyamet habercisi yaşlarım

Ah, içimde saklı yaslı yakanın yasası belki de.

 

Aşkla hicran yüklendiğim

Konuşlu olduğum sadece sensin ve yine senin yüreğin

Afalladığım her adımda

Adını sayıkladığım o ulvi rakımda

Hüznüme kefilim

Yansız sevdiğim nasıl da bariz

Bir düş yakasında çırpınan kuş gibi

Görünmediğimse tecelli eden

Elbet Rabbimin nezdinde.

 

Denk düştüğüm hiçliğim

Mutluluk diye şiirler içtiğim

Havsalası almazken mevsimin

Yamacında esintinin

Neferi elbet sevginin

Azığa aldığım gemiler mi yoksa?

Ya da açığa çektiğim bir tebessüm

Bir zansa yalnızlık

Muradım olsun o zaman sessizlik.

 

Elbet sesi sevdanın

Şiarı varlığının

Kılkuyruk bir gölge ise peşime takılan

İsli bulvarında sevdalı şehrin

O rüzgâr ki alnıma buse konduran

Buğulu sesi şiirin…

 

Sesinde gezindiğim her dize

Dizlerim yara bere içinde

Belli ki her diz çöktüğümde dizelerine

Dizdiğim bir hüzün masalı

Kahramanı özlem ve yoksunluk

İdame ettiğim ne ki?

 

Kıyamet öncesi kıymete binmekse son arzum

Sana asla toz konduramadığım

Sözcüklerim yerle yeksan kimi zaman

Zarar ziyan da olsa da yaşam

Ziyadesiyle yeter varlığın

Kol kanat gerdiğin şu hüzündür tek tesellim

Yeter ki daim olsun bu aşkın varlığı…