11.05.2021
Yenilgisini taşıyorum ömrün, payidar kılınası nice parçam b/ölünen hücrelerim, bağlanmış basireti mutluluğun ve mutlak bir karartı aşkın hengâmesi içerlediğim yalnızlığın kıblesinde saklı duyarsızlığı insanların…
Muhtırası mı günün?
Göğe çelme takan bir huzme
Kıpraşan her imge
Sağaltımı acıların
Acıkmadığım kadar susuz kaldığım bilumum hece
Derli toplu bir ölü olmaktır tek maruzatım.
İklimin seferberliği mi?
Hangi yalın gök kuşağına teslim olmalı?
Bir renkse kıyama durduğum
Bir ırksa acıların kıydığı bir bir
Tesellisi anda saklı bir mucize
Ötelenen varlığımla sakit olsa keşke
İçimden firar etmekse
Haiz olduğum tek özne.
Muğlaktır kaygılarım
Şahsına münhasır bir gözyaşı
Askıda ekmek içerlediğim hiçliğim
Tek kırıntısı dahi yeter şükre vesile.
Ördüğün hangi düştü, sevgili…
Yenik düşülesi o cehalet
Yoksunluktu belki de ödenecek kefaret
Düş yakasından geliyorum şehrin
Vedaları sonlanmayan martıların
Ayak sesi irkildiğim
Üzünç yüklü sesi belki de kibirli mevsimin
Nefsimi çoktan gömdüm çukura
Çukura kaçan gözlerimde
Kıyamet habercisi yaşlarım
Ah, içimde saklı yaslı yakanın yasası belki de.
Aşkla hicran yüklendiğim
Konuşlu olduğum sadece sensin ve yine senin yüreğin
Afalladığım her adımda
Adını sayıkladığım o ulvi rakımda
Hüznüme kefilim
Yansız sevdiğim nasıl da bariz
Bir düş yakasında çırpınan kuş gibi
Görünmediğimse tecelli eden
Elbet Rabbimin nezdinde.
Denk düştüğüm hiçliğim
Mutluluk diye şiirler içtiğim
Havsalası almazken mevsimin
Yamacında esintinin
Neferi elbet sevginin
Azığa aldığım gemiler mi yoksa?
Ya da açığa çektiğim bir tebessüm
Bir zansa yalnızlık
Muradım olsun o zaman sessizlik.
Elbet sesi sevdanın
Şiarı varlığının
Kılkuyruk bir gölge ise peşime takılan
İsli bulvarında sevdalı şehrin
O rüzgâr ki alnıma buse konduran
Buğulu sesi şiirin…
Sesinde gezindiğim her dize
Dizlerim yara bere içinde
Belli ki her diz çöktüğümde dizelerine
Dizdiğim bir hüzün masalı
Kahramanı özlem ve yoksunluk
İdame ettiğim ne ki?
Kıyamet öncesi kıymete binmekse son arzum
Sana asla toz konduramadığım
Sözcüklerim yerle yeksan kimi zaman
Zarar ziyan da olsa da yaşam
Ziyadesiyle yeter varlığın
Kol kanat gerdiğin şu hüzündür tek tesellim
Yeter ki daim olsun bu aşkın varlığı…
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın