Sevgili Tutku,

Güzel olan her şey taçlanınca ışığı görünür. Birlikteliğin biricik bağı sevgidir. Sevginin ışığını paylaşarak çoğaltabiliriz.

Ben hep paylaştığım ile övünürüm. Bu yardımlaşmadan farklıdır. Yardımlaşma tanımadığın insana yapılır. Ama paylaşma öylemi. Nefeslerin ortak olduğu konuşmaların hep aynı kişiler ile yapıldığı, aynı yerde sevinçlerin, hüznün yaşamda tüm duyguların kaynaştığı, kendimizi nasıl güvende olduğumuz  gibi adresi paylaşmadır. Sana yazılan cümleler bile sevinç getiriyor eminim. Öyledir. Senin yaşamadığın bir yerde tasarlanan bir başkasının yazdığı, eline bedava ulaşan kağıt parçasındakiler arkadaşlığını kağıtta sunan kişi okunduğunu bilirse sevinmez mi. Sevinenler yalnızca Ben miyim. Beni tanıyan tren, otobüs, uçak bile aynı sevinçte. Onlar Mustafa mektup yazmış. Hem de bir kıza. Artık dedikodu malzemesi onlarındır. Gezip tozmak kadar güzel bir şeydir sana yazmak ve okunmak. Bu sanki yaşantımın levhasını hazırlamak gibi. Hiç yazmayanı düşün. Onca seneler yaşamış. Bir gün bir sayfa yazmış. O yazdığı geçmişini korumaz mı. O kişi o sayfadan önce o sayfadan sonra diye kendini tarihler. Ama sen mektupta değil benim yaşadığım dünyadasın. O dünya mı. O dünyada sen tacını giymiş her yere ışık saçıyorsun. Güzellik tahtına oturmuş dünyamda. Daha da güzeli olmayacak denircesine ışıyorsun. Kalbin hep sevgiyi ve hayali aradı durdu. Öyledir. Hayal gökyüzünde uçan melekler kadar özgür, temiz bir uyku kadar tatlı, tohumu varmışcasına bitmeyendir. Hep seni hayal ettim. Benim dünyam bu. Bekleyeceğim hep. Beklediğim seni bana verecek.

Senin ve benim geleceğim hayallerde. Beni unutmaman dileğiyle.

Tuna M. Yaşar