Sevilmeye Muhtaç Yürekler
05.03.2019
Hayat hepimizi yoruyor. Hepimizi bir yandan diğer bir yana savuruyor. Savrulup durduğumuz bu uzun yolda en çok sevgiye ihtiyaç duyuyoruz. Mesela küçücük bir çocuğu annesiz babasız savuran hayat, çocuğu aile sevgisine muhtaç ediyor. Yârini kaybeden sevgili aşka aç devam ediyor yaşamına. Yarım kalıyor.
Bizden koparılıp giden her parça sevgiden yoksun kaldığımız her dakika öldüğümüzü hissediyoruz.
Yaşam, yaşamaktan bezdiren yaşananlar zinciri...
Kimi 16 yaşında kimi 46 kimi 76... Ortak tek yanları sevgisiz geçen günlerin yorgunlukları ve bıkkınlıkları.
Somut bir şeye ihtiyaç duymakla aynı değilmiş sevilmeye ihtiyaç duymak. İnsan, ayakları yerden kesilircesine sevildiğinde yaşarmış. Ve ne zaman ölürmüş biliyor musunuz? Bu sevgiden mahrum bırakıldığında, sevilmek ona çok görüldüğünde...
Yarım kalan hikayelerin, kursakta bırakılan hayallerin acısıyla, geçmek bilmeyen sızısıyla uyuyup uyandıkça kaybedermiş yaşama dair tüm umutlarını, kuramadığı hayallerini. Ama alışırmış. Hatta gülebilirmiş bile çoğu zaman. Ruhu alışırmış, bedeni alışırmış, aklı alışırmış, ağlamalar hatta gülmeleri bile alışırmış sevgisiz kalmanın acısına. Ama kalp...
Kalp dayanmazmış,
ne ağlamaya ne de gülmeye.
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın
Ezgi KUZUCULAR
6 years ago