Fe‘ilâtün fe‘ilâtün fe‘ilâtün fa‘lün

Remel + + – – / + + – – / + + – – / – –

 

1. şevk-ı câm-ı lebüñ etdi beni cânâ güstâh

 deseler baña yeridür heme dünyâ güstâh

2. yüz verelden ayaguñ öpmege sarkar her-bâr

 görmedüm zülf-i mu‘anber gibi kat‘â güstâh

3. kesüben başını men‘ eyle siyeh kâkülüñi

 ne revâ salına yanuñca nigârâ güstâh

4. harem-i dilberi seg gibi tolaşur turmaz

 var mıdur nâşî-i kâfir gibi âyâ güstâh

5. bûse cerr etdi-y-ise hecrî kuluñ tut ma‘zûr

 eyledi bâde-i ‘ışkuñ anı şâhâ güstâh

 

016. A: 18a

.

1 A sevgili, kadeh gibi dudağının aşkı bana cesaret vermişken bütün

dünya bana “Küstah.” dese yeridir.

2 Yüz verdiğinden beri her zaman ayağını öpmeye sarkıyor; anber

kokulu zülf gibi küstahını da hiç görmedim.

3 A sevgili, siyah kâkülünü ucunu keserek engelle; hiç senin yanında

küstahça yürümesi yakışık alır mı?

4 Sevgilinin haremini durmadan köpek gibi dolaşır; cahil kâfir gibi bir

küstah var mıdır?

5 A sultanım, bu Hecrî kulun senden öpücük dilendiyse onu bağışla;

aşkının şarabı (ona böyle) cesaret verdi.

 

 

Ömer ZÜLFE, HECRÎ Kara Çelebî Muhyi’d-dîn Mehmed [ö. 1557], DÎVÂN, Ankara 2010, https://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10618,hecripdf.pdf?0