ŞİARIM IŞIĞIM İLAHİ AŞKIM

Metruk hanesi zalimin, lenduha gölgeler hüznü peşkeş çeken ve işte muadiliyim göğün münazarada geçiyor ömrüm iç sesimle, Rabbimle bazen heceliyorum o tek heceyi bazen hicap yüklüyorum Aşk’a…

 

Ah, içimin hicranı ve zinhar yalan yalnız ve kimsesiz olduğum.

 

 

 

 

Kumaşım kadifeden tenim de tinim de

Malulen ölü hayallerim

Yeniden örüyorum ömrü

Yeniden görüyorum önümü

Yeniden düşüyorum ve kalkacağımın da bilincinde

Sırtımı yasladığım dağım, çınarım, Rabbim.

 

Kuşluk vakti elimde çay

Demindeyim akşamın

Geceyi kucaklayacak olmanın özlemi

Hasret duyduğum kalemim

Haset olan kimse görmediğim

Tüten dumanı yüreğimin

O yürek iklimi ki:

Meczup kimliğim de gözümü sakınmadan yaşadığım

Bir türkünün eşliğinde

Ve içimde ezgiler ezilen yüreğimin de altında saklı

O cennet ki

Muadili olduğum ve müdavimi

İklimlerin feraseti

 

Yürek yangını benimki

Aşkın da kimliği ve coşkusu

Özlemin dokunulmazlığında gözümse saatte

Günse devinen

Geceler ve de sözcükler devrilen

Şerefimle yaşamanın da verdiği bir öz güven

Işığım sönmeden

Yakacağım da tüm lambaları

Yakardığım Rabbim peşinde olduğumsa kolluk kuvvetleri

Gönlümün küpeştesi

En çok mazlumları çocukları sevdiğim

 

Sarıklı sözcüklerden ördüğüm kehanet

Örgün olmayan bir hayat okulu:

Eğitim ve gelişim odaklı bir beşerim

Hakkın yoluna baş koyduğum

Arzı endam eden gece ve hüsran

Kalıbımı bastığım doğruluk ve doğrularım

İki noktanın birleştiği düzlem

Bir noktadan diğerine sektiğim

Üç noktalı müzmin duygularım ve ruhum

 

Bazen bir ayraç sezilerim

İmleci sevginin

Bayrağımla coştuğum

En önde saf tuttuğum ülkem, ülküm ve aşkım

Öykündüğüm içimdeki yetim çocuk

Başımı elbet sevecektir yüce Peygamberim

Ve işte tek insan örnek aldığım

Rabbimin en sevgilisi kul olmanın verdiği arzu ve coşku ile

Koştuğum kıblem

Yattığım kabrim

 

Dünya zaman zaman dönse de cehenneme

İçimde saklı cenneti ihlal edemeyecek elbet hiçbir canlı

Ne münafık rüzgârlar

Ne de kulağı olan duvarlar

İnsan sevgim peşinen

Nihayetinde yolumu tamamladığım

Mademki endamlıdır sevgim benim en çok Rabbimi sevdiğim

Bir nebze de olsa sevmek ne güzelmiş kendimi

Bir dünya ise müzmin ruhumun muhalif olduğu

Bir evrense iki yakamın bir araya gelmediği

Çörekotu ile şereflendi hanem

Rüzgârım yüreğim ve içimde saklı matem

 

Arz ettiğim talep edilmesem de

Yansız sevdim seveli kâinatı

Yaşaran ve yeşeren gözlerim: aşk nasıl ki

Kıymete bindi Rabbimin gözünde

Şüheda dünüm ne ki anda saklı

Mevcudiyetimle koştuğum yarınlar ve umut

Elbet devir teslim töreni ruhumun

Geceyi de mesken bilip

Aydınlığım inancım

Şiarımsa ışığım ve İlahi Aşkım:

Kozamda saklı

Tek kozumsa sevmekle ilintili

Bir meczup tedirginliği ile

Dolup taştığım sevgi

Nasıl ki taşıyacak beni İlahi Ateşe…