Şiir ve Dizeler

Tadılması gereken en büyük zevklerden biri olan ve en güzel anlarin yaşandığı bir dünyadır şiir. Bazen içini dökmek, bazen yaşanan duyguyu iki misline çıkarmak içindir şiir. Evet şiir bambaşka bir hayattır.

İnsan bazen derdini anlatır mısralara. Belki de anlatacak kimsesi olmadığı içindir. Dizeler en büyük dermanı oluverir bir anda. Döker içini. İçini döktükçe insan, dizelerden duygular akmaya başlar. Mutludur insan, dizelerinden mutluluk tohumlarının boy boy yeşerdiğini görür. Huzurludur insan, mısralarından tatlı bir esinti hisseder. Hüzünlüdür insan, şiiri bir gözyaşı şelalesine dönüşür. Böyle buluşturur duygularını dizelerle. Bazen de yaşadığı duyguyu yalnız yaşamak istemez insan. Kağıt kalemiyle paylaşır. En güzel anı da budur ya şiirin. Bütün duyguları bir kağıtta ölumsüzleştirmek gibi bir an bence kaçınılmaz. Diyelim ki bugün bir duyguyu yaşadık. Onu mısralarda ölümsüzleştirmezsek aynı duyguyu tekrar bugün olduğu gibi yaşayabilir miyiz. Tabi ki de hayır. Düşünsenize ilerde o dizeleri okurken tekrar aynı duyguyu yaşamak kadar daha müthiş bir şey olabilir mi?

Evet şiir ne ilham gerektirir ne de sayfalarca kitap okumayı. Şiir sadece duyguları gerektirir. Bir duyguyu yaşamış olmak, bir mutluluk seline kapılmış ya da bir hüzün yağmurunda şemsiyesiz kalmış olmak yetiyor şiir yazmak için.