Sin öz hulkungnı tüzgil bolma il ahlâkıdın horsend

 

 

Sin öz hulkungnı tüzgil bolma il ahlâkıdın horsend

Kişige çün kişi ferzendi hergîz bolmadı ferzend

 

Zamân ehlidin üz peyvend eger diseng birav birle

Kılay peyvend bârî kılmagıl nâ-ehl ile peyvend

 

Köŋül kâmını koy ger hod mining dîvâne köŋlimni

Taparsin eyle yüz perkend vü sal her itke bir perkend

 

Eşitmey halk pendin turfa kim pend ilge hem dirsin

Kıla alsang eşitgil pend sin kim ilge birmek pend

 

Bu fânî deyr ara ger şâhlık ister iseng bolgıl

Gedâlık nânıga horsend vü bolma şahga hâcetmend

 

Bolup nafsıngga tâbi’ bend itersin tüşse düşmenni

Saŋa yok nafs dik düşmen kıla alsang kıl anı bend

 

Şeker-lebler tebessüm kılganın körgeç köŋül birme

Ki bî-dillerni aççıg yıglatur âhır bu şekker hand

 

Cihân lezzâtını şîrîn körersin lîk bendingdür

Giriftâr olma vâkıf bol ki kayd u kand irür mânend

 

Köŋüldin cehl renci dâfi’i ger isteseng bardur

Nevâyî bâg-ı nazmı şekkeristânıda ol gül-kand

 

Kut, Günay (hzl.) (2003). Alî Şîr Nevâyî, Garâ’ibü’s-Sıgar (İnceleme-Karşılaştırmalı Metin). Ankara: TDK Yay. 111.