SİZ BAYIM

‘’Lacivert karanlıklar ülkesinden süzülen

Dantelli bir akşamdır ufuklarıma çöken

Her kirpiğim uzaklarda bir filiz

Her gülüşüm yeşeren bir şeftali çiçeği

Şakır bülbülce dilim

Ben şairim sevgili…’’(N. Genç)

 

 

Hayallerim cebbar, bayım

Ah, ayılıp da bayılmadığım bir hayal işte.

Bakma sen sessizliğime

Yanma da durduk yere

Yağmalanan hayallerim, sevgili bayım

Baydıkça karanlık

Bense bandıkça yarınlara

Umut denen dehliz

Elbet aşkla inançla aydınlık.

 

Ufkumda saklı ziynetim.

Bir zilliyet ise sözcüklerim

Teşhiri günün

Ah, tevazu yüklü gecenin solmayan yalanı.

Yalandan çiçek böcek

Yalandan mı sahi bu esaret?

Yalan olmadığım kadarım

Hatta daha da fazla

Yüreğin kantarında inip çıkan nefesi

Bazen aşk bazen sessizlik

Nabzını alamadığım kadar hayatın

Ah, dağınık zihnim sefil yüreğim

Kardıkça günü

Firar ettiğimse kendimden

Hani olur da rastlarım yeniden.

 

Kıvançla sevdiğim kadarım

Her katrede saklı

Her dünde kazılı

Her açılımsa acının iz düşümü

Acı ölçer yüreğimle

Artık bana kim verdiyse bu görevi.

 

Güvendeyim.

Ah, talan olmuşsam ne gam!

Hüzünlü kalbime de inan hem, sen bayım

Siz demeliydim belki de

Ne de olsa duyduğum saygı ve güven size, bayım

Kendime olan saygımdan doğan bir güneş

Solmak ne ki ya da sararmak?

Ruhumdaki göçebe kuşlar dünden hatıra

Hatırına aşkın yazarken için için

Ağladığıma tek tanık Mevla’m.

 

Ah, bir hüzün rüzgârı esti bugün

Kayboldum ve kaybettim sandığımsa varsın olsun bir hüküm.

İnsan yazmaktan ve aşktan hüküm giyiyor madem

Hazanımla yaslandım ben çınarıma

Çıkamadığım göğün tepesi

Yaş, yas ala ala

İzdivacına talibim umudun ve hürriyetin

Dik yakalı bir mizaç benimki diklendiğim

Diktikçe sözcüklerimi yaştan iplikle

Yasların da müdavimi ve muadili

Gönül pencereme konan sevgili yüreğiniz

Hani beni baş aşağı ettiğiniz…