SOKAKLARIMIZDA
SOKAKLARIMIZDA
Siz, Şehremini, hem de cihân-dîde bir emîn,
siz, mîr-i nabızgîr, mizâc-aşinâ-yı halk!
Ben gerçi istemem size etmek senâ-yı halk,
ancak, bilirsiniz, mütemeddin bir ülkede,
mesul olan hükümetin en çok gözettiği
halkın huzûrudur.
Erkek kadın, sokaktan o halkın mürûrudur,
çarpışmadan kesân veya nâkesân ile!
Bizdeyse kısm-ı halk, sinan ü lisan ile
lâyuflihun taarruzu görmekte daima.
Bir görse ezkazâ,
o hükümet ne der aceb?
Hattâ değil vakar u şeref, iffet ü edeb,
olsun diyor o gözle kulak sadmeden masun!
Yollarda cins cins küfeler,
mu'tib-i u'yûn.
Yahut gürültüsüyle hırâşende-i sımâh,
bilmem nasıl deyim! O tekerlekli cifeler
seyyar peykeler ki mülevves ve serseri,
küstah,
bir kopuk, ya ufûnetli bir çocuk
tedvir eder. Ayakta durur hem de ekseri,
kalkmakta sanki şâha bu sûretle meskenet
Hadden ziyâde çıkmaya lâzım mümânaat
ızrâr edin demem size elbet esâfili
dinsin demek olur mu ticaret meşâgıli?
onlar ya nısf-ı leylde yahut alesseher,
mezun gerek taharrüke. Siz gösterin misâl
Yani muayyen olmalı sâ'ât-ı iştigal,
tahdîd edin o ayb ile noksanı; büsbütün
tevkif edin fakat o müsellah kavaf ili.
Bîşek bu memlekette furûmâyegân için,
bir mekteb-i haya vü edeb muktezî bugün.
Cebren ve kahren etmeli te'dîb erâzili!
Servet-i Fünûn, c. 58, nr. 48-1522, 15 Teşrin-i Evvel 1341/1925, s. 338
(Enginün, 233 – 234).
