Sona mı geldi yolun.

16.01.2019
 

Sona mı geldi yolun.



Sona mı geldi yolun, gerçeğini  andıran,
İçime kor alevi,  koyup da tütüyorsun.
Sesin kışa dönüştü, iliğimi donduran,
Hüznün ayak sesini, duyup da itiyorsun.
 
 
Kifayetsiz belleğin, o ağaran kaşların, 
Başka iklime giden, o mahzun bakışların, 
Sebebi ben miyim ki harcadığın  yaşların, 
Dikenli sözcükleri sayıp da çatıyorsun.  
 
 
Karanlık gölgesiyle, can çekişen düşümü, 
Aşk tohumu  ektiğin, suladığın döşümü, 
Ayrılık doğururum bırakırsan peşimi, 
Sende kalan hakkıma, doyup da  yatıyorsun.
 
 
Pelteleşti bedenin, sendeleyip eğildi, 
Bulutlanan gözüne, bir sağanak yığıldı, 
Hüzünlerin eridi, gökyüzüne dağıldı, 
Kadife mutluluğu kıyıp da atıyorsun. 
 
 
Sararmaya yüz tutmuş, resminle öpüşürken,
Sevgiyle filizlenen, sevdana yapışırken, 
Yarını ipotekli, ölümle kapışırken,
Sıcacık yüreğimden, tüyüp de yitiyorsun. 
 
 
Varlığına kandığın,  zaman durur elbette, 
Lâl oldu çığlıkların, korku dolu nöbette,
Teninden ayırdılar, bu ruhunu gurbette, 
Sırtındaki fermana, uyup da gidiyorsun.
 
 
Mezarında güneşin, ışık olup beklesin,
Göğü yırtan köpükler gül yüzünü saklasın.
Yokluğunun nefesi, Birisi' ni koklasın. 
Yıldızlarla el ele , kayıp da batıyorsun. 







zekeriya duman
 
Yorum yapmak için lütfenKayıt Olunya da
sevimkinali980
Sevim Kınalı6 yıl önce
Güzel imgeler oluşturmuşsunuz. Akıcı bir söyleyişiniz var. Kutluyorum. Kaleminize sağlık.