Şu kafər çeşmi gördüm İstefadə,

Ülumi andan etdim istifadə

 

Ki, ana bənzər dəxi bir büt bulunmaz

Xətavü Çinü Rumü İstivadə.

 

Şu kəcbaz zülf aldı iki ruh müft,

Dəxi sürməzdən ol xali piyadə.

 

Sən, ey saqi, əlümə sun, səhər dur,

Səbu - sağər, piyalə - cami-badə.

 

Düz, ey mütrib, rübabü çəngini rast

İraqü İsfahan ilə Nəvadə.

 

 Gəl, ey sufi, iki kövnin səfasın

Dilərsən, istə, bul cami-səfadə.

 

Anın çün hörməti məlum olundu

Kitabi-İsa, Musa, Mustafadə.

 

Dolaşdı can səri-zülfünə yarın,

O müşkil üqdəyi istər güşadə.

 

Bu könlüm dərdini sordum təbibə,

Ləbidir, der, dəva darüşşəfadə.

 

Həbibi, gər dilərsən ömri-baqi,

Özünü fani et darül-fənadə.

 

Əzizağa Məmmədov, HƏBİBİ ŞEİRLƏR, Milli Kitabxana, "ŞƏRQ-QƏRB" BAKI-2006

Bu kitab "Həbibi. Şeirlər" (Bakı, Yazıçı 1980) nəşri əsasında təkrar nəşrə hazırlanmışdır