Yârden ayrı düşen konuşur dağ ile taşla
Gönül der nedir bu telaş az yavaşla
Kavuşursun yâre elbet hakkın izniyle
Neden kalırsın umutsuz umutla yaşa
Neden sabır etmezsin sen söyle paşa
İsyana düşersin edersin sen ifşa
Sabrını al dedi koy gönül sarayına
Bir gün kavuşursun sen gönül baharına
Oturursun sen gülerek o yârin yanına
Ayrılık okunu saplama sen o tatlı canına
Neden sabır etmezsin sen söyle paşa
İsyana düşersin edersin sen ifşa
Anladım isyan etmişim ben Huda’ya
Elbet kırılır önüne çıkan o sert kaya
Biter günlerin günlerini saya saya
Sen var Mevla’ya dilinde olan duayla
Neden sabır etmezsin sen söyle paşa
İsyana düşersin edersin sen ifşa
Aşık Gülveren’im şükür et Mevla’ya ne idin
Bir damla idin ete kemiğe cana büründün
Sana bir gönül verdi aşk iline cennete düştün
Sen yok iken var etti çıplak tene aşk elbiseni giydirdi
Neden sabır etmezsin sen söyle paşa
İsyana düşersin edersin sen ifşa
Mehmet Aluç / Aşık Gülveren