Sünbül saçın gül yüzünə çünkim niqab olur, şəha,
Pünhan olan gözün ol dəm şol afitab olur, şəha,
Ləlü-ləbi-yaqutuna can necə təşnə olmasın,
Çünkim anın hər qətrəsi dürri-xoşab olur, şəha.
Yüzünə Zöhrə, Müştəri, Mehr ilə Mah ögünməsin,
K-ol günəşin bir zərrəsi min mahtab olur, şəha.
Mehrinlə kinən odunu canım içində yaxalı,
Eynül-yəqin yerin yüzü eynimdən ab olur, şəha.
Ol dəm ki, sən nuş edəsən cami-səfayi Cəm kimi,
Ləlinə cam erdügünə bağrım kəbab olur, şəha.
Nəzr etdügün bir busəyi dərviş içün etsən əda,
Vallahi kim, andan sana min-min səvab olur, şəha.
Ləlündürür ehya edən hər dəm o bicismi, vəli,
Sərxoş gözündən sayru can məsti-xərab olur, şəha,
Abi-zülali-vəslinə şol rəsmə təşnədir bu can,
Kim gözlərimə bu cəhan eyni-sərab olur, şəha.
Bağrım qanını gözlərin hər dəm, Həbibi, tökdügü,
Budur ki, rəngin ab ilə ol xoş xizab olur, şəha.
Əzizağa Məmmədov, HƏBİBİ ŞEİRLƏR, Milli Kitabxana, "ŞƏRQ-QƏRB" BAKI-2006
Bu kitab "Həbibi. Şeirlər" (Bakı, Yazıçı 1980) nəşri əsasında təkrar nəşrə hazırlanmışdır