İki şeh-zâde ammâ her birisi cân-ı âlemdir

Melekler üzre bunlar şimdi fahr-i nev‘-i âdemdir

 

Letâfetde edâda birbirinden farkı yok ancak

Görenler der ki bunlar ikisi bî-şübhe tev’emdir

 

Eger kim birbirinden farkı varsa şol kadar var kim

 Biri rûh-ı musavverdir biri nûr-ı mücessemdir

 

Revâdır bunlara ger Hızr u Cibrîl olsalar lâlâ

 Eger lâzım ise dâye Zelîhâ ile Meryemdir

 

Necâbet muhtefî tıynetlerinde meymenet mecbûl

Sa‘âdet mündericdir rüşd ü isti‘dâd müdgamdır

 

Biri Sultân Süleymân kim ana efrât-ı rif‘atden

 Meh-i nev halka-i engüşt ü hûrşid fass-ı hâtemdir

 

Birisi dahi ol şeh-zâde Sultân Mustafâdır kim

 Aceb pâkîze-tıynet ırk-ı tâhir şâh-ı ekremdir

 

İkisi derse bir hoş demde âgâz eylediler kim

 Sa‘âdet meymenet hep andadır ferhunde bir demdir

 

Gören câhil sanur kim şimdi derse başladı anlar

Ezelden ise hep ilm-i ledünne dahi mahremdir

 

Ne ki düşvâr ise âlemde olmuş anlara âsân

Ne denlü ilm varsa anların kalbine mülhemdir

 

Sükût it sen dahi meclislerinde Şeyhü’l-islâmım

Ki anlar şübhesiz her fende senden benden a‘lemdir

 

Olur Cibrîl hâce anlara hem Hızr Mushafdâr

Dahi sâ’ir melekler hidmet erbâbına munzamdır

 

Bu rütbe bunlara ta‘zîm çok mı azdır el-hak

Ki bunlar ey felek şeh-zâdegân-ı şâh-ı a‘zamdır

 

Şeh-i Abdü’l-hamîd ol pâdişâh-ı ma‘delet-pîrâ

Ki eyyâmında gam nâ-bûd u âlem cümle hurremdir

 

Adâletde Ömer hilmetde Osmân cûdda Sıddîk

Alîdir ilmde takvâda İbrâhîm-i Edhemdir

 

Sikender-saltanat gerdûn-rif‘at Kahramân-satvet

Kefi kısmetgeh-i âlem sehâsı reşk-i Hâtemdir

 

Sikender saltanatda izzde bundan mu’ahhardır

Takaddüm şol kadar var kim cihânda bundan akdemdir

 

Bu şevketle cihâna gelmemiş bir böyle şâhen-şeh

Ki dergâhında pek ednâ kulı Dârâ ile Cemdir

 

Vusûl-i menzil-i maksûda bir îmâsı tevsendir

Su‘ûd-ı rütbe-i ulyâya bir fermânı süllemdir

 

Mezelletle mutî‘ oldı ana ednâ ile a‘lâ

Huzûrunda zemîn fersûde-rûy u âsmân hamdır

 

Hidîvâ medh-i evsâfında hep ma‘zûr ola aczim

Ne rütbe vasf idersem zâtına nisbet ile kemdir

 

Ne mümkün bir yere cem‘ eylemek evsâf-ı bî-haddin

Ki tahsîl eylemiş yok künhüni bir emr-i mübhemdir

 

Velev mümkün ise ben âcizim andan yine ancak

Ki zîrâ nâtıkam zulm-i felekden şimdi ebkemdir

 

Kanı evveldeki zûr-âver-i dâniş-feşân tab‘ım

O şimdi müşte-i cevr-i felekden zâr u sersemdir

 

Felekden istemem merhem ko olsun zahm-ı dil nâsûr 

Efendim rahm u eltâfın senin ol zahma merhemdir

 

Revâ mı şâhid-i tab‘ım gibi bir Yûsuf-ı ma‘nâ

Ola üftâde-i çâh-ı amîk-i mihnet ü gamdır

 

Kelâmım şârih-i esrâr-ı gaybü’l-gayb-ı lâhûtî

Hayâlim evc-i a‘lâda melekler ile hem-demdir

 

Hamûş ol irdi söz pâyâna Fâzıl bir du‘â eyle 

Du‘â-yı devleti şâhen-şehin bundan mukaddemdir

 

Cihân turdukça tur şevketlü şâhım izz ü devletle

Ki zirâ hazretin ser-mâye-i ârâm-ı âlemdir

……

Koç Keskin, Neslihan (2010). “Abdülhamit’in Şehzadelerinin Bed’-i Besmele Törenini Anlatan Enderûnlu Fâzıl’ın Sûrnâme-i Şehriyâr’ı Üzerine”,Türkiyat Araştırmaları. 27: 149-186.

https://www.turkiyat.selcuk.edu.tr/pdfdergi/s27/8keskin.pdf [erişim tarihi: 24.05.2014]. 166-171.

 

 

• Enderûnlu Fâzıl Şiirleri
• HÛBÂN-NÂME (GÜZELLER KİTABI) ENDERUNLU FAZIL
• ENDERÛNLU FÂZIL HAYATI EDEBİ KİŞİLİĞİ
•