Bu Eser 31.01.2014 Tarihinde Günün Yazısı Seçilmiştir
Seni öyle özledim ki. Sanki arayıp sormamak büyük suç gibi. Şimdilerde
oldukça sensiz kaldım. YOKSUN. Ne büyük boşluk bu böyle, ne büyük
afallama. Henüz her gece rüyalarımdasın. Sürekli koşuyoruz. Nereye,
neden bilinmez ama sonsuzcasına koşuyoruz. Ve daha bir yere ulaşamadan
bitiyor, uyanıyorum.
Şu sıralar bir buruk içim. Yaramazlık yapmış
çocuklar gibi bakıyor bana yüreğim. Senden başkasına yazamıyorum.
Başkasına yazdıklarımı görünce içim bir hoş oluyor. İhanet gibi sanki.
Sana tüm edebiyata ihanet ediyorum sanki. Ne kadar suçluyum bilmiyorum.
En başta seni severek başladı günahlarım, sana değer vererek. Sonra
unutamayarak. Bazen düşünüyorum; neden gerçekten kardeş doğmadık? neden
böylesine ayrı yerlerdeydik? Tesadüflerle buldum seni daha doğrusu sen
buldun beni. Sen mi ben mi bilemem aslında ikimiz de bırakmadık
birbirimizi. Sorun biraz da buydu. Ayrılmamaya yemin etmiş iki insan
ayrı kaldı. Her ne kadar kısa süreliğine de olsa artık herşey
dayanılmaz. Sonsuzun sonu çatmış kapımıza. Bizse tepkisiz teslim
olmuşuz. Nereye sürüklerse bizi hayat öylesine bir dala konmuşuz. Bülbül
iken susmuş lal olmuşuz. Biz yaşayan ölüler olmuşuz. Suskun iki ihtiyar
gibi bekler olmuşuz çoktan gelmiş ecelin gelişini...