Sûz-ı ‘ışkuŋla seher dil nâleden kim cûş ider

Sûz-ı ‘ışkuŋla seher dil nâleden kim cûş ider

 ‘Andelîb-i pür-nevâ-yı gülşeni hâmûş ider

 Bâde-i la’lüŋde keyfiyyet ne bilmem neş’esi

 Sâkiyâ erbâb-ı bezmi içmedin ser-hoş ider

3. Gelmez âşûb-ı kıyâmetden şu’ûra bir dahı

 Kimi kim dârû-yı ‘işveŋ dil-berâ bî-hûş ider

 Mey-furûş-ı çeşm-i mestüŋ hum hum açdukça şarâb

 Sâkî-i nâzuŋ tegâfülden aŋa ser-pûş ider

5. NEHCÎ te’sîr-i mahabbet şöyle mest itdi beni

 Tutalum gelmiş kinâra yâr kim âgûş ider

Üzeyir ASLAN, BESNİLİ NEHCÎ DEDE (1616-1680?) ve DİVANI, T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI KÜTÜPHANELER VE YAYIMLAR GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 3372, ANKARA 2012