MENKIBE-İ YUNUS EMRE -2

    ( Tabduk Emre Kapısında )

 

Yunus köye döndü amma

Aklında bin bir muamma

 

Nasip neydi nefes neydi

Ya o kilit nasıl şeydi

 

Aklı fikri hep ondaydı

Tapduk Emre ne yöndeydi

 

Varıp Ona gitmeliydi

Halini arz etmeliydi

 

Karar verdi en sonunda

Gayrı durmak olmaz bunda

 

Çoluk çocuk ne derlerdi

Onsuz nasıl ederlerdi

 

Toplayıp hane halkını

Etti onlara talkını

 

Dedi benim gitmem gerek

Maksadıma yetmem gerek

 

Tapduk Emre’yedir yolum

Benim halım Ona malum.

 

Gidip dergâhına varam,

Huzurunda boyun buram.

 

Dedi, düştü kutlu raha,

Varıp ulaştı dergâha,

 

Saydı bir bir olanları,

Hep başına gelenleri.

 

Tabduk dedi” safa geldin

Bu mekânı kutlu bildin.

 

 Bizce halin malum idi

Sabret nasibin al dedi.

 

 İbrahim Sağır