TAHMİS

 

 Gazel-i Nişanî Tahmîs-i Emrî

 

 Mefâ‘îlüñ Mefâ‘îlün Mefâ‘îlün Mefâ‘îlünII

 

 Görindi lutf-ı rûy-ı yâr mir’ât-ı semenlerde

 Zuhûr itdi hırâm-ı kadd-i dilber nârvenlerde

 Oturma merdüm-i çeşmüm gibi beytü'l-hazenlerde

 Bahâr irdi safâ kesb idicek demdür çemenlerde

 Husûsâ böyle yanuñca ola sîmîn bedenler de

 

 

IIII

 Gam u guşsa dilâ cân-ı ‘azîze gerçi düşmendür

 Eger ceng itmek isterseñ siper gül tîg sûsendür

 Habâbı migfer ü mey pehlevân-ı merdüm-efkendür

 Zebûn olma ne zen-i gam şerâb iç devr-i gülşendür

 Kavî himmet gerekdür bu cihân içre erenlerde

IIIIII

 Kaçan vasl olsa bir mahbûba dir dir ditremek hûyı

 Girer araya kucdurmaz kabâ ol sîm-pehlûyı

 Kohulayup yatur her gice bir cism-i semen-bûyı

 Sarılur her gül-endâma çeker pehlûya meh-rûyı

 Ne hâletler nezâketler komış hak pîrehenlerde

IVIV

 Gamuñdan bâd-ı âhumdan harâba vardı kasr-ı ten

 Gam-âbâd-ı firâk ise degüldür kûşe-i me’men

 Cemâlüñsüz pür âteşden görinür çeşme-i gülşen

 Siyeh kâküllerinden gayrı yokdur göñlüme mesken

 Ne müşkildür kişi cânâ garîb olmak vatanlarda

VV

 Helâk olmış-durur el uzadanlar mâr-ı zülfine

 Niçe Mansûr asılmışdur sebebsüz dâr-ı zülfine

 Miyân-beste niçe zühd ehli var zünnâr-ı zülfine

 Kayurmaz ey göñül bend olduñ ise târ-ı zülfine

 Sınuk diller hezârân bagludur her bir şikenlerde

VIVI

 Çün Emrî ol meh-i nâ-mihribân bî-‘ahd dilberdür

 Vişâlin va‘de eylerse yine hicrân mukarrerdür

 Anuñçün dir bu beyti ol ki Hüsrev aña çâkerdür

 Firâkuñla Nişânî hastañuñ hâli mükedderdür

 Visâlün va‘de itmişdüñ be hey ˙âlim geçenlerde

 

Prof. Dr. Mehmet A. Yekta SARAÇ, EMRÎ DÎVÂNI, T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI KÜTÜPHANELER VE YAYIMLAR GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 3144 KÜLTÜR ESERLERİ 427