Takva Nedir Kökeni Anlamları
Takva
Osmanlıca yazılışı takva تقوى
Allah’ın emirlerine riayet etme, nefsi haram ve günahlardan uzak tutma, kulluk görevlerini uerine getirmekte kusur göstermeme anlamında İslami bir terimdir.
"Allah katında derecesi en üstün olanınız, en çok takvâ üzere bulunanızdır." (Hucurât/13)
Takva sözcüğünün kökeni Arapçadır ve Arapçadaki “günahtan sakınma” anlamlarında sözcükler üretilen “ wḳy “kökünden türemiş bir mastardır. Takva sözcüğü” koruma, sakınma” anlamındaki waḳā; “
korudu, sakladı”
anlamındaki vikaye “ ile anlamca türevleri olan ittikā, takī, etkā, müttakī
Sözcükleri ile aynı köyken gelmektedir.
Takva kelimesi sözlüklerde “korumak, korunmak, sakınmak, saygı göstermek, dindar olmak, itaat etmek, korkmak, çekinmek” ; Günahtan kaçınma, sakınma. Müminin Allah’a karşı kulluk görevlerini yerine getirmesi, Rabb’inin emirlerine uyup yasak ve haramlardan kaçınması”, “Allah’a itaat ederek azabından sakınmaktır, bu da ceza almayı haklı kılan davranışlardan nefsi korumaktır (Seyyid Şerîf el-Cürcânî ) “ olarak açıklanır.
Takva; Allah korkusu ile dinin yasak ettiği şeylerden şirkten, günah olması şüpheli olan durumlardan kaçınmaktır. “İnsanın, özü, sözü ve amelleri ile Allah’ın men ettiği şeylerden kaçınması bazı helalleri dahi terk edebilmesi ve tüm varlığıyla O'na yönelmesidir.”[1]
Takva, sözlük ve terim anlamınun önemi nedeni ike edebiyatta ve divan şiirinde çok sık kullanılan sözcükler arasındadır.
- Sûret-i zâhirdeki nazm-ı beliğinde anın
- Mûcib-i takvâ olan ma'nâları akvâ imiş Yahya Bey
KAYNAKÇA
[1] Osman Nuri Topbaş ,Asr-ı Saadet'den Günümüze Faziletler Medeniyeti, , Erkam Yayınları, 2011, İstanbul
