TANIYAMADIM

Evrilmiş de kışa dönmüş
Yazımı tanıyamadım
Yolunmuş da kuşa dönmüş
Kazımı tanıyamadım
 
Kırılmış ince telleri
Yurt edinmiş yâd elleri
Ne çabuk susmuş dilleri
Sazımı tanıyamadım
 
Köprüden ne sular akmış
Hasret yüreğimi yakmış
Göğümde şimşekler çakmış
Mâzimi tanıyamadım
 
Zamanın çarkı bozulmuş
Yazılmayanlar yazılmış
Kabrimiz dünden kazılmış
İzimi tanıyamadım
 
Zaman kötü, çağ bozulmuş
Ferhat ölmüş, dağ bozulmuş
Ürün vermez, bağ bozulmuş
Üzümü tanıyamadım
 
Aynada donmuş bakışlar
Yazlar kısa, uzun kışlar
Önümü kesmiş yokuşlar
Düzümü tanıyamadım
 
Sılaya göçemez oldum
Su bile içemez oldum
Uzağı seçemez oldum
Gözümü tanıyamadım
 
Bu ne büyük bir değişim
Yarınlarla olmaz işim
Çerçevede son gülüşüm
Özümü tanıyamadım
 
Gönül duçar olmuş gama
Yırtık büyük, tutmaz yama
Aynalara baktım ama
Yüzümü tanıyamadım