Tefekkür Ufku

     TEFEKKÜR UFKU

Varlıkların merkezinde ben varım,

Bir zerreyim lakin güneş benimdir,

Kâinatı harman eder efkârım,

Benliğimde saklı hayat denen sır.

 

Benim bu âlemin sebeb-i halkı,

Varlık incisinin sedefi benim.

Devran aynasında gölgeyim belki,

Kaza oklarının hedefi benim.

 

Kehkeşanlar benim için dönerken,

Güneş benim için doğup batmada.

İçimde volkanlar yanıp sönerken,

Arzın nabzı benim için atmada.

 

Efkârımdan sarhoş dağların başı,

Toprağımda gülde biter, dikende.

Ten kafesim zıtlar mekânı çarşı,

Sefa süren de ben, cefa çeken de.

 

Ebet yolcusuyum, her an diriyim,

Bu dünyanın hudutları dar bana.

   Ben, evrenin aziz misafiriyim,

Ölüm ancak en vefalı yâr bana…

 

İbrahim SAĞIR