Tenağğum
Ne hoş eyler muhabbeti ta’rîf
Şu garib bülbül âşiyânında
Ben de gûyâ idim zamanında
Âşiyânımdı bir nihâf-i zarîf
Gezdiğim demde gül-sitanlarda
Beni yâdındır eyleyen taltîf
Duyarım nefhanı hafîf hafîf
Rûzigâr estiği zamanlarda
Aksinin mihridir tenevvür eder
Âb-ı çeşmimde, ka’r-ı canımda
Dağlara aks eden figanımda
-Seni sevdim- sözü tekerrür eder
Berf-pûşîde kûh-sâr üzre
Nur saçıp âf-tâb-ı subh-ı besîm
Sırma kâküllerin eder tersîm
Zîb-i düş ettiğin karâr üzre
Şu sehâb-î sefîd-i penbe-nümûn
Görünür ferş-i izdivaca nazîr
Âteşin câmesiyle bedr-i münîr
Şeklini arz eder senin Tomsun
Gözümün uçtu gitti tâb ü feri
Hâb-ı rahat gibi figan figan
Vechi dîdemden olmasın mı nihân
Ki değil merdüm-âşinâ o peri?
Kıldı hicran ikaamete me’nûs
Beni vahşî gibi yabanlarda
Gördüğüm rahatı çobanlarda
Belde halkında görmedim efsûs!
Oldu şeb-gîr zulmet-î hicran
Seyr edin kerHkeşân-ı eşk-i teri
Cisminin ayrı ayrı zerreleri
Yâd edip gün yüzün olur sûzân
Âşıkın muhrikaane güfteleri
Cismini eyler ol gülün lerzân
Gülnihâle nesîm olunca vezân
Nice tehzîz ederse berk ü beri
Ne füsun eyledi aceb devrân
İhtiyar etti meh-veşim seferi
Uçtu mânend-i-kevkeb-î seheri
Gün gibi her sabah olurken iyân
Âsumân ey fezâ-yı âyine-sâ
Mutlaka aks-i rûyudır – şu kamer
Sath-ı tâbânı ki verir zîver
Nerdedir nerde sevdiğim acebâ
Mesken oldu bana şu sahralar
Gezerim sû-be-sû tek ü tenhâ
Yerde, gökte beğendiğim eşya
Arz eder vechin eyledikçe nazar
Bana her zevkten gelir şîrîn
Elem-i hasret ü gam-î firkat
Ya visalinde bulduğum lezzet
Olunur mu lisân ile tebyîn?
Geceden berf-pûş olan eşcâr
Neşr-i envâr edince mihr-i cihan
Nitekim câmeden kalıp üryan
Eder evrakını bütün İzhâr
Açılır tal’atin görünce hemân
Kalb-i zârımdaki gam-î muzmer
N’ola kılsa vücûdumu en-der
Açılıp bağtaten şu hâk-istân?
Bir kıyâs olsa bu dil-î şeydâ
Şu akan nehrden musaffadır
Gam-ı hicran içinde peydadır
Bir neheng-î gürisnedir gûyâ
Fevt edip takatimle kuvvetimi
Nûş eder hûnumu revân benim
N’ola hâlim âmân âmân benim
Kime arz ey leyim şikâyetimi?
Aldığım nâme-yî siyâh-lika
Za’f ile çektiğim şu bâr-ı keder
Mutlak eyler beni adîm ü heder
Verse de nâmıma cihanda beka
