Terk Edenlerin Durağı Yoktur Yokluğun adı seni adındı Her gün söyledim Yanmak seni adındı Söyledikçe yandım Çölde kalmak adındı Söyledikçe kurudu dudağım Tükenmez geceler adındı Yaşadıkça tükendim Çağırmak sarılmak adındı Çağırdım sarıldım Sarıldım ağladım Şimdi sen söyle Sen gel dedin de Ben koşarak gelmedim mi Gülümset dedin de Gülümsetmedim mi Çiçeksiz bahçelerde kurudum Bir damla su vermedin Yağmur yağarken ıslanırdık Yine sensiz ıslandım Çölümdeki susuzluğum bitmedi Sensizliğim gönlümde yeşermedi Bindim trene Beni sana getirsin diye En son indiğin istasyon yıkılmıştı Benim gibi Beni sana tren getiremedi Terk edenlerin durağı yoktur dediler Oturdum bir köşeye Ulaşamadım Seninle neşeye Yandı tüm yeşil ışıklar Karşıya geçemedim Bana tüm kırmızı ışıklar yanmışken Yeşil ışığın yanmasının ne faydası olacak Mehmet Aluç
