07.11.2020
Hayattan koptuğum noktaların bileşkesinde,
Dingin hiçliklerden anımızı süzen,
Aşkın mistik varsayımlarıyla sıfırladım,
Yürek sayacımı…
Gecelerin sığındığı benliğimi,
Tutsak alan her şeyden kurtularak,
Özlemlerin şeffaf gölgesinde,
Umutlarım çiçek açıyor sapsarı;
Böylece dilediğim her an,
İğde kokulu anılar eşliğinde
İçime yürüyebiliyorum…
Bu yolculukta,
Gönlümde bozaran bulutlardan
Düşen damlaların,
Beni ebedi huzura çağıran
Sesini duyabiliyorum…
Tıp…. tıp….. tıp….
Sustum;
Yağmuru dinliyorum…
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın