Kategoriler GÜZEL SANATLAR Türk RessamlarTuran Erol Hayatı ve Ressamlık Detayları

Turan Erol Hayatı ve Ressamlık Detayları

22.12.2012

Turan Erol

Turan Erol (d. 1927 Milas Muğla) Türk Ressam, Öğretim Üyesi

1944 yılında yetenek sınavını kazanarak girdiği şimdiki adı Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi olan İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Resim Bölümü'nü Bedri Rahmi Eyüpoğlu Atölyesi'nden mezun olarak; 1951 yılında bitirdi.[1]

Türkiye'nin değişik illerinde Sekiz yıl orta dereceli okullarda Resim ve Sanat Tarihi öğretmenliği yaptı.

1960 yılında Milli Eğitim Bakanlığı Güzel sanatlar Genel Müdürlüğü'nde görevli iken Fransız Hükümeti'nin bursu ile gittiği Paris'te üç yıl resimle ilgili araştırma ve incelemelerde bulundu. Louvre Müzesi'inde Francisco Goya'nın Marquise dela Solana adlı tablosunu kopya etti. Paris'ten 1964 yılında dönüşünden, 1973 yılına kadar Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü'nde öğretim görevlisi olarak çalıştı.[2]

"Türk Resminde İnsan ve Hayvan Figürü" adlı tezi ile 1974 yılında Doktora'sını tamamladı. Doçent'lik ünvanını ise 1978'de "Günümüz Türk Resminin Oluşum Süreci ve Bedri Rahmi Eyüpoğlu" adlı tezi ile aldı. Bir yıl süre ile Kültür Bakanlığı Plastik Sanatlar Kurulu Başkanlığını yaptı.

1983 yılından itibaren dört yıl Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Resim Bölümü'nde öğretim üyeliği yapan sanatçı,1987 yılında Profesör olduktan sonra Hacettepe Üniversitesi Güzel sanatlar Fakültesi'ne atandı. Turan Erol 1990 yılında emekli olana kadar bu fakültede görev yaptı.

Çalışmaları arasında Yaşar Kemal'in yapıtı olan Demirciler Çarşısı Cinayeti kitap kapağı da bulunan ve 1991'de Devlet Sanatçısı unvanını da alan sanatçı On'lar Grubu kurucu üyesi olup; halen Ankara ve Bodrum'daki atölyelerinde çalışmalarını sürdürmektedir.[3]

RESSAMLIK DETAYLARI

Turan Erol, sanatçı kişiliğinin yanı sıra, yazar ve eleştirmen yönüyle de sanata dair görüşlerini aktarmış; makaleleri, eleştirileri, günlük yazıları, sergi değerlendirmeleri ve kitapları ile önemli bir hafıza oluşturmuştur.[4]

Turan Erol, sanatıyla ilgili şu görüşleri paylaşmıştır. ‘‘Ama hiçbir zaman kendini alışkanlıklara bırakmamak, doğaya, yaşama baktığın kadar, yapılanları da izlemek gerekir. Tabii, buna genç yaşlarda daha çok gereksinim duyulabilir. Genç yaşta sanatçı çalışırken, sık sık bunalıma düşer. O zaman bir ustanın sorunlardan nasıl sıyrılmış olduğunu görmek ister ve onu anlamaya çalışır.’’ [5]Ressam bir konuşmasında (Resmigeçit-Ressam Söyleşileri, Şefik Kahramankaptan, s.123), çok sevdiğim teknelerine değiniyor:

‘‘Benim vazgeçemediğim temlerden biri de, bu gördüğünüz tekneler, tekne kaburgaları. Teknelerin yapısal, mimari özellikleri. Tekne kaburgalarının ritmik sıralanışı... Bunlar beni çekiyor.’’[6]

Turan Erol, esas itibarıyla soyutlama esaslı bir çerçevede dış dünya gerçekliğini betimleme çabası içindedir. Doğa görünümleri sanatçının neredeyse tüm sanat yaşamının ortak paydasıdır. Manzara ağırlıklı kompozisyonlarda "lekeci-soyut" nitelikleri öne çıkan boyasal bir tavrın egemenliği hemen hissedilir. Ayrıca beyaz ağırlıklı dizgede zenginleşen renkçi bir yaklaşımın bu üslûp disiplinini geliştirdiği ortadadır. Gecekondu görünümlerinin sağladığı dinamik ve geçişken renk değerlerini, Batı Anadolu’nun kıyı kasabalarını yansıtan dingin manzaralarla ustaca birleştirir. Elde ettiği atmosfer etkisi, boyasal niteliğini koruyan dinamik fırça ve leke değerleriyle zengin bir görselliği karşımıza çıkarır. Nereye ait olduğu artık çok önemli olmayan bu manzaralar, bütünlüklü kompozisyonlarıyla içimizi ısıtan lirik bir söylemle kuşatılmış gibidir. Turan Erol’un resimleri, yüzyılın ikinci yarısında önceliğini yitiren manzara türünün niteliğini, öznelleşen bir yorum-dil ayrıcalığıyla belgeleyen önemli örnekleridir. [7]