Gözlerime değdi kederim.
Üzüldüğüme değil...
Tutamadım kendimi!
Süzülüverdi yaşlar.
Gece tuttu kaçıp giden uykularımı,
Sabahlara kadar aradı gözlerim...
Gölgem gövdeme esirdi, ancak;
Yıldızlar aldı götürdü.
Önce susmayı öğrendim.
Sonra, sessizce konuşmayı...
Tutamadım dilimi!
Dökülüverdi kelimeler.
Hep gidişlere şahit oldu gözlerim,
Seçemez oldu gelişleri...
Derin uykulara dalan yüreğim,
Soramaz oldu nedenleri.
Yüreğime değdi hayat,
Hayallerime değil...
Tutamadım dünyayı!
Kaçıverdim elimden.
Dönemedim bir türlü dönüm noktasından,
Arafta kaldı duygularım...
Kalakaldım olduğum yerde,
Haram oldu uykularım.
Haber salın kuşlara,
Dursunlar durdukları yerde...
Sabahı kalmadı artık gecelerin,
Vurdum kalbimi taşlara.
Ben yine aynı bendim,
Göz göre göre kefenlendim...
Tutamadım kendimi!
Kaçırıverdim içimden.
Cemil Baştürk
3 years ago