TUTMAYIN BENİ ÜMİTLERİM

TUTMAYIN BENİ ÜMİTLERİM
Yolculuk başlar güneş ufuktan doğunca,
Sıladan gurbete yollar yıkılır gider,
Güneş batıp gece karanlığa boğunca,
Kırılır gönül taşlarım , dökülür gider,

Habersizce mezara giden ölü gibi,
Her şeyi unutmuş koşan bir deli gibi,
Uzaklara savuran poyraz yeli gibi,
Yaşanan geçmiş maziye çekilir gider,

Bir kıtadan ötekine uçar kuşların,
Ya döner ya dönmez, akar gözden yaşların,
Üzülür kadim dostların, arkadaşların,
Yırtar sılayı, gurbete çıkılır gider,

Çarpar tsunami dalgaları gibi kayaya,
Mevsimler geçer, sonbahar vurur kıyıya,
Gününü bekler günler biner sayıya,
Sıfıra doğru yol alır, bükülür gider.

İyilik meleklerin seninle dururken,
Yüce yaratan kötülüklerden korurken,
Biter uzun yollar gurbet ele sürürken,
Sıla ateşi gönlünde yakılır gider.
Şair Ebuzer Özkan 30/072017