Umutlu El-Fabe

El~fabem vardır benim mesela,
Ellerime ne zaman baksam, seni görürüm.
Yüzündeki o masum gülüş yansımışdır oraya,
Bakar, sarılır, sıkar, koklar, sakınırım ellerimi.
Sen duymazsın, kalbimin çığlıklarını,
Lakin, sesi arşı dahi inletir.
Bir bilsen, nasıl bastırdım acılarımı,
Çığlıklarım, tüyleri dahi dikenleştirir.
Korkmuyorum da yalnızlıktan,
Sen üzülürsün, üzerler seni,
Korkuyorum ondan.
Ondandır zaten,
peşinden düşmeyişim,
Yakandan gitmeyişim,
Ömrünü yiyişim.
Güven aşılıyor mesela bakışların,
Bakmışken söyle, büyüyor mu gözbebeklerim?
Anladım daha gelmeyeceksin,
O zaman biraz daha bekleyeyim.