Varup her şeyhe uyduŋ sûfî anı Bû ’l-Hasen sanduŋ ... Veyse ’l-Karen

 
 
115.
Mefâ‘îlün mefâ‘îlün mefâ‘îlün mefâ‘îlün
Hezec . - - - / . - - - / . - - - / . - - -
 
01. Varup her şeyhe uyduŋ sûfî anı Bû ’l-Hasen sanduŋ
 Görüp her pîr-i bî-dendânı sen Veyse ’l-Karen sanduŋ
02. Saŋa ol tîr ü hancer olısardur soŋra bilmezsin
 Egerçi bâğ-ı dehre aldanup serv-i çemen sanduŋ
03. Seni bu pîrezen dehr ağız açup yutmak isterken
 Sen aŋa dil vėrüp bir dil-ber-i gonca-dehen sanduŋ
04. Pür iken zehr-i gamla bu hum-ı devrân ‘aceb bilsem
 Sen anı bâde-i gül-reng ile tolu neden sanduŋ
05. VUSÛLÎ mesken ėdinmek nedendür dehr-i fânîde
 Bu dâr-ı kühneyi var-ısa bir cây-ı vatan sanduŋ
 
 Hakan TAŞ, VUSÛLÎ [ö. 1592], DÎVÂN [İnceleme-Metin-Çeviri-Açıklamalar-Dizin], T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI KÜTÜPHANELER VE YAYIMLAR GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 3308 KÜLTÜR ESERLERİ Ankara 2010