VAV VE LEYLA

Nar kırmızı uçurtmaları takmışsın yanağına
Süzülürsün melek dolu uğultulu diyarlarda
Sen bir aziz 
Sen konak yeri rüyalarda
Temiz ve serinsin
Gümüş taraklar kıpırdanıyor saçlarında
Bir harf ve bir isimle
Rüzgarlanıyorsun 
Kağıtların uykuları boğazladığı rüyalarda

Sen uluyan kurtların dolunayı
Çığlık atan korkakların savaş meydanı
Lazımsın bir kılıcın gölgesinde
Bir boyun entarisi 
Bir ten ormanı ferahlığında

Ey edebe yumurtalanan ana şefkati
Capcanlısın her sonbaharda
Eller açılmış demir kapında
Sen aşkı taşlayanlara rahmet
Deve kemikleri düşen kafalara merhamet
Öy ölüme dualarla gülebilen 
Nefes veriyorsun
Boyun eğmiş rekat rekat

Ey vav 
Üzülme lambaların karanlığına
Sabahlar
Fesleğen kokuları
Kıvrılmış uzanıyor kollarına 
Sen bir alfabenin yanan ocağı
Ariflerin içinde uyuduğu uyandığı yatağı
Vazgeçme aşk ehlinden
Sen olmasan neye yarar cennet sıcağı

Ey Leyla
Etleri parçalayan çöl 
Karınlara koyulmuş kayalar haykırıyor adını
Kaçırma fidansız ormanlarımdan kutsal ayaklarını 
Ya yutalım 
Ya dergahını yapalım
Ezdiğin dağlardan yere inen turabı
Sensiz Vav eksik 
Sensiz yazan parmaklar felçli kimsesiz boğazları kesik

Gel artık 
Taşları dökülen Aksa'dan
Gel artık
İdam sehpası kurulmuş Mısır'dan
Gel artık 
Üç narin bedenin beraber uyuduğu Ravza'dan
Ah Vav 
Ah Leyla
Sizin olmadığınız her cihana
Yutkunan mezardan yükseliyor vaveyla

Zafer Altuntaş