İnsan hasta olsa dertlerle dolsa
Çare yok mu diye inleyip solsa!
Şifa bulur konu paraysa çulsa
Hastayım da sanmam aşkından erir…
 
Kendime sorarım nedir bu tutku
Vardıkça görünür başka bir ufku!
Yeniden uçurur aynıdır coşku
Birikirken sanmam tadından ekşir…
 
Bu gelin olsa hem ağlar hem gider
Sigara zehir de burnundan tüter!
Şer deyip öğüt ver eliyle iter
İnlesem de sanmam ahımdan eskir…
 
Gün gelir çaresiz hastalık eyler
Ruh istese beden dur diye kükrer!
Bir daha yapmam der tövbeler diler
İstedikçe sanmam ten şeklen incir…
 
Ne kadar tövbeler etsem de heyhat
Alışkanlık var ya bozar söz, vaat!
Unuturum hemen bulunca sıhhat
Yaptıklarım sanmam amele etkir…
 
Saffet Kuramaz