VAZGEÇMEDİ ŞAİR

Düşlerin kat izinde saklıydı mevcudiyet ve ihbar ettiklerimiz.

İtibar edilesi doğanın da sancısı ile ayaklandı hayaller ve yalnızlığın müdavimi hayaletler.

Üstü örtülü idi insanlığın ve hicap duvarlarında çakılı çiviler: çivi çiviyi sökercesine.

 

 

 

Buğrası ömrün

Bir buse idi konan alnına yetim kızın

Göğün mağduru bulutlar

Rahmete doymak adına

Israrla dua ettiler ve iman gücünde

Saklı seyyah yüreklerdi

Rabbine sığınan, hamt eden.

 

Efkârın büyüsü

Umudun sağdıcı

Aşkınsa layığıyla ait olduğu

Allah adına düşüp yola

Nisan tasından firar eden sağanağın gizi

Elbet görünmezde saklıydı hayaller

Peçesi günün

Günü b/ölen heceler

Aşkla iman eden müridi sevginin

Sandıktan çıktı tek tek hatıralar

Sanmadıklarımız dahi saklıydı sandıkta

Pekişense özlem

Hüzne binaen içimizde saklı gizem.

 

Seğiren gözleri bulutların

Aşkın nidaları ile açıp solan çiçekler

Eylül idi ç/ağrısı mevsimin

Yaza göz koyan bir bulut gibi

Rahmetin taştığı taşacağı günler yakın

Hazan bülbülleri ise beklemede

Gülün övüncü

Aşkla öykündüğü

Günü güzel kılandı gece

Karanlığı bölen bir düş gibi…

 

Yarına meyyal seyyah bir dize

Şairin dizlerinin bağının çözüldüğü

Şahitti yüce Mevla

Şakayıklar ve melekler omzuna konan müminin

Bir rabıta ise saklı

Bir renkse kayıp

Bir rivayet belki de

Şehrin ışıklarına bürünen gözlerinde şairin

Şevkle yaşar ve yazarken

Şiar edindiği gizemin tetikçisi

Elbet şiirler kozada saklı

Aşksa evrenin dinmeyen nabzı.

 

Bazen baş eğen kadere

Bazen baş veren ümide

Baş koyduğu yarınlar kare kare

İzini sürdüğüm ilhamın yankısı

Şair vazgeçmedi ne kendinden ne gizeminden

Layığı ile seven

İfrata kaçsa bile severken

Sonunda ulaşmıştı Rabbine

İnancın ve mucizelerin feri sönmezken

Neferi olduğu idi evren

Aşkla coşkuyla sadık olduğu kadar bilinmeze.