YADIMA DÜŞDÜ
 
Başına döndüğüm gül yüzlü suna!
Ömrümün ilk çağı yadıma düşdü;
Şâirler vatanı bizim taraflar,
Terlanın oylağı yadıma düşdü.
 
Okuyun kalbimi destan içinde,
Yürek döyünmez mi astan içinde?
Payızın faslında bostan içinde
Şamamanın tağı yadıma düşdü.
 
Döküldü kâğıza sînemin sözü,
O ana yurdumun ocağı, közü,
Ceyranın duruşu, turnanın gözü,
Kekliğin ayağı yadıma düştü.
Hani at sürdüyüm boranda, karda?
Gezdim âşık kimi bin bir diyarda;
Gülüp oynadığım toyda, mağarda,
Kızların kolbağı yadıma düştü.
 
Göklere baş çekir Göyezen Dağı,
Akşam açık olur ayın kabağı;
Bizim gelinlerin bayram kabağı,
Feseli yaymağı yadıma düştü.
 
Sen bizim ellerin ruhuna bir bak!
Bizden incimemiş bir aziz konak,
Nişanlı kızların görüşden kabak,
Telini saymağı yadıma düştü.
 
Vurgun'un hayâli gezdi aranı,
Gözümde oynadı dağın boranı;
Kışın buz katığı, yayın ayranı,
Payızın kaymağı yadıma düştü.
 
(MAKAS, 1992: 70-71)