Küçücük defterlere ne kadar sığdırabiliriz ki dünyayı
Ne kadar yaşayabiliriz ki bitap düşmüş bu hayatı
Küçük mutluluklarla nasıl mutlu ederiz ki adamı
Küçük küçük parçalıyor yokluğun her yanımı
İşte yalnızlık vuruyor pençesini yokluğuna
Her bir hücrem adını sayıklıyor,ruhum bitap
Usul usul sokuluyor yalnızlığın neşteri
Sayıklarım adını uyku tutmaz geceleri
Attığın her adım önümde diz çökmüş defter
Elimde kalem köle olmuş halime bembeyaz sofra
Yemeğim ol aşım ol benim yalnızlığıma
Gel desende gelemem ki gözyaşlarım derya
Ruhumu parçalıyor sensizliğin aynası
Unutulan bedenlerde ararım varlığını
Son sözüm sen ol olmasın başkası
Sanırım sensizlik yokluğun nirvanası.