YARALI YÜREĞİMİN YİNE SEVDÂ CENGİ VAR

Gönlündeki tipiyi dindir artık yağmasın,
Yağarsa yağmur yağsın binbir çiçek açılsın.
Barışırken bahtınla kara bulut ağmasın,
Yüreğindeki sevdân yıldız olup saçılsın.

Sinemdeki köşkünde senin yerin bambaşka,
O güzel gözlerinde okyanusun rengi var.
Ne söylesem bilmem ki mağlûp oldum bu aşka,
Yaralı yüreğimin yine sevdâ cengi var.

Şavkı vursun bağıma ışığınla dolayım,
Gülistânım şenlensin bülbülü şeydâ ile.
Ateşine aşinâ pervânen ben olayım,
Nârını esirgeme yanacak olsam bile.

Son mevsim sonbaharım güz gülleri gülüşlüm,
Gülüşün ömre bedel beklediğim an gibi.
Masivâdan da öte kehkeşândan gelişlim,
Damarımda kanımda taşıdığım can gibi.

Gel seninle beraber durduralım zamanı,
El ele tutuşup da şahikâya çıkalım.
Rûz’i mahşere kadar yaşayalım o an’ı,
Zamandaki hayâle gıpta ile bakalım.

Süleyman KARANFİL