Sükutun çığlığını attım gönlümde
Sadece sükut yeter dedim kalsın elimde
Rahmanı dolarken lal olmuş dilime
Hece hece söz söz Rahmanla dirildim
Vakit gecenin derinliğinde secdeye vardım
Her an Yüce Rahmanla secdeyle varım
Yer gök sokak sessiz ayrılırken kıvrım kıvrım
Hece hece söz söz Rahmanla dirildim
Acizliğimle secdede varım kudret sahibiyle
Secde benim tek limanım nuru sebebiyle
Kudret sahibinin nurdan olsam habibiyle
Hece hece söz söz Rahmanla dirilirim
Kimsem yok kudret sahibinden başka sonsuz
Bu alemde bulunmaz ki yol çare onsuz
İslam yolunda kul koşar gider sorunsuz
Hece hece söz söz Rahmanla dirildim
Lambası sönmüş sokaklarda ışık iman
Viran olmuş kaldırımları inşa eder her an
Viran kaldırımlar gibi insanları inşa eden Rahman
Hece hece söz söz Rahmanla dirildim
Kalabalık kaldırımlar yıkılmış onarılmaz derken
Arkamızda inşa eden Rahmanı bir an görmezken
Son adımla imanla her şey düzelir fark etmezken
Hece hece söz söz Rahmanla dirildim
Kalabalıkların üşümüş elleri yarın korkusuyla
Ah bir anda endişelensek Rahmanın korkusuyla
Uzanmasa ellerimiz haksızlığa alev kokusuyla
Hece hece söz söz Rahmanla dirilirim
Ruhum mecnun misali koşar Rahman’a
Dermansız iken varırım derman olana
Kul acizliğini varsın bildirsin Kudretli Rahman’a
Hece hece söz söz Rahmanla dirilir kul o an
Zulmet doğmasın gündüz geceye
Var Nurdan nur doğsun aleme haydi secdeye
Varmasın artık zulmet gündüz geceye
Hece hece söz söz Rahmanla dirilir kul o an
Rıza kapısı Rahmandadır başka boşa arama
Boş yollarda boşa bu viran gönlüne çare sorma
Ne beklersin ey gafil koşsana durmasana
Hece hece söz söz Rahmanla dirilir kul o an
Kul Mehmet’im ilerde bekler son yol için eşlik eden
Son yol dünya için başlar sonsuzluğun yolunu başlatır var eden
Yaşarken sormamalı neden niçin niye Rahman’dır gülümseten
Hece hece söz söz Rahmanla dirilirim ben zaten
Mehmet Aluç- Kul Mehmet-