YAŞAYAN ÖLÜLERE SELAM OLSUN...

Hava karardı
Bulutlar mesul buralardan
Yalnızlar mesut bu aralarda…
Mesuttur elbet;
Kendi gibi olmayanı sevmezken insan
İçi kömür karası
Nasıl sevsin ki aydınlığı
Yenemezken içindeki karanlığı
Nasıl uzatsın ellerini güneşe
Nasıl baksın şafağa
Nasıl yürüsün ışığa
Hava karardı
Yalnızlar mesuttur elbet
İçinde kor kor ateştir yanan
Yükselir tepelerden elemli duman
Yükselişin adresi değildir harap bacalar,
Bu duman ki, insanın içinden çıkar.
Sahi, orada yanan ne var!
Tam içinde, göğsünde.
Kaybolan hayallerden
Yıkık dökük sözcüklerden
Eksik lakin tam gibilerinden…
Kusurlardan öte, yalnızlıktan öte.
Sevgisizlikten öte.
Samimiyetsizlikten öte…
Bunların hepsi yananlar.
Hepsi, hepimizden öte.
Güzel yaşayın
Duygularla
Yaşamıyoruzdur belki de
Hissedemediğimizden
Hissetmek, yaşamaktan öte

Hissetmektir yaşamak,

Yaşayan ölülere selam olsun…