YENİLGİ ATAN NABIZ
Bütün değerlerimizi,
ucuz duyarlılıklara ayarlı terazilerde yitirdik.
Koyu bir kara gibi yerleştirildik, dokunamadığımız hayat manzarasına…
Duygular kayıp, coşkular silik, çocuk yanlarımız,
yaşama sevincimiz bitik…
Hiçbir rengin ağırlığını duymuyor artık, ne yüreğimiz ne de omuzlarımız. ..
El yordamıyla hayatın izini sürüyoruz. ..
Ufkumuzda güneşin kızgın türküsü ile kalbimizdeki yalnızlıkları sağıyoruz,
birde, söylenmeyen gölgesi kara taş duvarlı suskunlukları. ..
Dilimizde gözyaşı tadı…
Bunun için soluksuz kaldı gökyüzümüz,
bunun için bir avuç buğday kadar yazığız şimdi….
A.VAHAP DAĞKILIÇ