YER ÇEKİMİ

   YER ÇEKİMİ
   Dalga sesi duyuyorum, rüzgâr tuz kokusu getiriyor. Öyle ağırım ki... Birazdan yattığım çimenler yamyassı olacak, toprak çukurlaşacak...

   Gül var ama kokmuyor, daha çok yağmur ve toprak kokusu...

   Güzel bir nağme geliyor kulağıma. Ney mi? Aa... evet... Çoktandır ney dinlemiyordum. Devam etse keşke...

   Bugün ne güzel bir yerdeyim, ne güzel şeyler yaşıyorum öyle... Neden bu kadar uzaksın bana? Neden yoksun yanımda?

   Ney sesi de uzaklaşıyor. Duymak için uğraşıyorum... Ah... Kayboldu. Şimdi bir ses daha geliyor... Keman... “Değdi saçlarına bahar güneşi... Nâzende sevgilim aklıma düştü... “ Keşke hiç bitmese...

   Salkım söğüdün bütün yaprakları aynı anda hışırdıyor, hepsi birden.

   Aslında burdasın değil mi? Her zaman  benimlesin ya... Hep içimdesin ya...

   Bütün yapraklar... Yine aynı anda... Yine hep beraber... Hışır... Hışşşı... Hışşş...Şşş...

-Tamam... Kendine geliyor!.. İyi misiniz?

-Ne?.. Ne oldu bana?.. Burası neresi?

-Bayıldınız.

-Ben... Bayılmam ki...

-Aşı olmuştunuz.

-Aşı mı?.. Aaa... Evet... Ama güzel bir yere gittim.

-Burası daha güzel, gitmeyin hemen.

-O vardı, konuştu benimle.

-Kim?

-Deniz, dalga, yağmur, rüzgâr, ney, keman...

-İyi işte burda da bulursunuz onları.

-Salkım söğüdün bütün yaprakları aynı anda hışırdadı.

-Salkım söğüt de buluruz.

-Ama o yok değil mi? Hepsi var, ama o yok...

-Sizi bir odaya alacaz, biraz bizim gözlemimizde kalacaksınız.

-Deniz de olacak mı? Ney, keman... Salkım söğüt?..

-Sadece biraz dinleneceksiniz.

   Dinlenmeyle geçseydi...

   Ağır olan dünya mı Sevgili, senin aşkın mı? Aşk olsun, ağır olsun... Yokluğunun ağırlığı, aşkı geçmesin yeter ki...

   Ah biraz ney biraz söğüt olaydı... Yattığım yer toprak olaydı.