YİNE ÇOCUKLAR ÖLDÜ MASU VE MAZLUM

 

 

 

Düş yakası şehrin, maviden iskelesi ruhun gönül gözüne katık sureler ve aşkın şüheda varlığı:

 

 

Yansız seven yaşayan

İnsan ve çocuk ve hicran

Top yekûn firar etti mazlumlar

Kat izinde saklı ömrün, bunca acı ve gözyaşı

 

Gökten yağan mermiler

Oysaki misket oynayacaktı çocuklar

Atılan bombalar ve ruhu parçalandı insanlığın

Putperest idi insanlar ve isyankâr

Sözcükler aforoz edildi önce

Sonra insanlar katledildi

Bir çocuk doğdu gecenin yarısı bir sığınakta

Kimi çocuk yalnızlığa mahkum edildi:

Artık annesiz ve babasızdı

Düşman ve kafir ise pervasız

Uçuşan saçları ölümün

Perçemine kandı insan zalimin

Peçesi tıkış tıkış rüzgarın

Korunaklı dünyaları ihlal edildi bir bir insanların

 

Acılar seğirten

İnsanlar kurşun gibi seken

Ölüm ve zulümse pençesini geçiren

Ne buyurmuştu lider?

Ne diye kaykılmıştı onca insan ve de adı zafer?

 

Buyurandı Zerdüşt

İnfilak eden bilumum duygu ve zümre

Kat çıkacakken hidayete

İndi derine indi zemine

İndindi mevsimin

Kaybolan çocuk ve oyuncak ve saklı masumiyet

Gün devindi yeniden ve yeniden.

 

Azığa alınmıştı düşler

Açığa alınmıştı hürriyet

Azınlıkta iyilik ve saklı mukadderat

İlla ki sahip çıkacaktı Yaratan kuluna

Sığınanlar Rabbine, şerrinden zalimin

Hak edilen hak addedilen

Hakkaniyetli değildi artık evren

İnfazı ne çabuk gerçekleşmişti

Masum insanların çocukların ziyan edildiği

Bir kâbustu bu freni olmayan

Bir zulüm bastıkça gaza artan hüsran

 

Kopan küçük kıyamette önce çocuklar öldü

Derken zifiri karanlık göz kırptı iblise.

Uyduruk bir sevinç iken esir eden bedenleri

Yola düşen üç beş fani ile paylaştı

Melekler insanlığın güncesini

Ve kırklandı içre dönük duyguların saklı tuttukları

Yüreğin de ipliğini pazara çıkaran

Bir sitemde ölüp yok olmayı diledikleri anbean

 

Kaportası olmayan düşlerin meali belki de

Sıra dışı imlerin tınısına haiz gökyüzü:

Sanrıların sancılandığı her fevri gölge

İklimler seğirtirken insanlığın teninde