Yine Sabrım Üstüne

 

                     Yine Sabrım Üstüne

 

Sen her mevsim 
yaprağı yemyeşil sarısabır çiçeğim 
Necibe güzelsin de sabrım üzre söyleme 
söyleme bana bu şen şakrak Rumeli türkülerini
böyle her seher vakti
yitik sevdalar yığılır başıma 
Alişim umutsuz gezer  Tuna yalısında 
ahı tutar da gözyaşlı göçlerin alay alay 
sırı dökülür, kasvetten çatlar balkonunda saksılar
dolaşıp durur sarı kavun dilimi bir ay 
terkedilmiş baba yadigarı evin cinnet geçiren çatısında.

 

 

Ne aya, ne güneşe,ne günden artan geceye 
söylenir söz kalmadı
ay ayazında haramilerin azdığı zamanlardı 
bir haç mevsimiydi 
ve ezanların anbean ağladığı kırk ikindi
yangınlı dağlar koynunda kuytu koylarda 
kayalarla sevişirken su, kayalarla çarpışırken su
sabra sığmadı sağın sağın tahammüller 
seni çok bekledik ,neredeydin, gelmedin ey Eyüp 
yağmadı gönüllere sevda bulutların yaz yağmuru 
bir soykırım tuzağında gözyaşlar buz oldu.

 

 

Sebebin sebebi suçlular zafer şölenlerinde sarhoş şimdi 
başıboş bütün cinler, bütün günahlar mubah
başımın ağrısı kıldan ince, kılıçtan keskin bir göç kâbusu 
kemirip durur beynimi akşam sabah.
Biliyorum yollarım değil tekin, gökte yıldız tedirgin
Necibe, seni kimler avuttu böyle,kimler öğretti
bir soykırım sonrası gül gibi gülmeyi her seher vakti. 

 

 

Ne olur  Necibe söyleme,söyleme bana
bu şen şakrak Rumeli türkülerini böyle her seher vakti 
yığılır yine başıma,yığılır bin bir haraminin  hain mahşeri.

 

Galip Sertel